جام جهانی ۱۹۷۰
در این سال مکزیک کشور کوچک اسپانیایی زبان در آمریکای شمالی برای برگزاری نهمین دوره جام جهانی فوتبال برگزیده شد و این کشور که در عین حال یکی از پرجمعیتترین کشورهای جهان هم هست، در سال ۱۹۷۰ میزبان بازیهای شانزده تیم در ۴ گروه بود و برای اولین بار قاره آمریکا و بخش شمالی آن فرصت مشارکت در یکی از معروفترین رویدادهای ورزشی را پیدا کرد. کانادا بزرگترین کشور آمریکای شمالی و مکزیک کوچکترین آن بشمار میروند.
غایبین این دوره از بازیها فرانسه، آرژانتین، مجارستان و اسپانیا بودند که در عرصه فوتبال تیمهای قَدر و مهمی محسوب میشدند. برزیل، اروگوئه، ایتالیا و آلمان غربی مدعیان کاپ قهرمانی بودند و پس از چند مسابقه سخت و طاقت فرسا در نهایت برزیل برای سومین بار جام را به خانه برد و بر اساس قوانینی که “ژول ریمه” شخصیت مهم ورزشی، رییس فدراسیون فوتبال فرانسه، و پرسابقهترین رییس تاریخ فیفا وضع کرده بود، این جام برای همیشه به کنفدراسیون فوتبال برزیل که سه بار عنوان قهرمانی را بدست آورده بود، سپرده شد. ریمه را مبتکر اصلی و مبدع برگزاری مسابقات جام جهانی و ایدهپرداز این تورنمنت بینالمللی میدانند. جام تیم قهرمان جام جهانی فوتبال نیز، نام جامی است که به عنوان پاداش به قهرمان جام جهانی داده میشود و کنفدراسیون کشور برنده موظف به نگهداری از آن است. همانطور که گفته شد بعد از بازیهای ۱۹۷۰ این جام برای همیشه به فوتبال برزیل سپرده شد. جالب است بدانید تاکنون دوبار سارقان خوش سلیقه به سراغ آن رفتهاند و در آخرین سرقت آن را ذوب کردند!!! به همین دلیل در حال حاضر ماکتی از این جام ساخته شده و در کشور برزیل نگهداری میشود.
در انتهای این مسابقات برزیل و اروگوئه در نیمه نهایی با هم مسابقه دادند که با نتیجه سه بر یک به نفع تیم برزیل خاتمه یافت. برزیل پرجنب و جوش برای بازی فینال در ورزشگاه “آزتک” مقابل ایتالیا ایستاد و در نهایت با گلهای پله، جرسون، جرزینیو و کارلوس آلبرتو چهار بر یک ایتالیا را ناامید کرد!!! جام معروف و زیبای ژول ریمه توسط “کارلوس آلبرتو پریه” با لقب کاپیتان طلایی پوشان بالای سر برده شد و یکی از نظارهگران معروف این صحنه هم همان مروارید سیاه یا “پله” بود که آخرین بازی خود را در جام جهانی پشت سر میگذاشت، پس حق داشت که حسابی احساساتی شود!!! دور افتخار این بازیکن اعجوبه بر روی دوش اعضای تیم هم به اندازه کافی تماشایی و دیدنی بود.
بعد از برزیل، رتبه دوم مسابقات به ایتالیا، رتبه سوم به آلمان غربی و جایگاه چهارم به کشور اروگوئه رسید.
مکزیک
نام رسمی این کشور ایالات متحده مکزیک است و اگر چه به لحاظ مساحت در آمریکای شمالی کشور بزرگی نیست اما جمعیت قابل توجهی دارد، نزدیک به ۱۳۰ میلیون نفر. در مکزیک نژادهای گوناگونی کنار هم زندگی میکنند ترکیبی از سفیدپوست و سرخ پوست و دورگههای سفید پوست و سرخ پوست که به آنها اصطلاحا “مستیزو” میگویند. دین اکثر ساکنان آن مسیحی کاتولیک است . همسایههای این کشور، ایالات متحده در شمال و گواتمالا و بلیز در جنوب شرقی هستند اما سایر قسمتهای آن را اقیانوس آرام، خلیج مکزیک و دریای کارائیب در بر گرفتهاند. نخستین انسانی را که پا به این سرزمین گذاشته است به ۴۰ هزار سال قبل مربوط میدانند. این کشور کوچکِ پرجمعیت، خاستگاه یکی از مهمترین تمدنهای دوران باستان یعنی “آزتک” بوده است و سالها تحت سلطه اسپانیا قرار داشت به همین دلیل زبان رسمی این کشور اسپانیولی است. مکزیک در سال ۱۸۱۰ از سلطه این کشور خارج و مستقل شد.
داستان قوم “مایا” از اقوام معروف این کشور هم خواندنی است. این قوم که شهرهای خود را در دل جنگلهای بارانی میساختند نقش مهمی در فرهنگ و تمدن این کشور و به تبع آن در فرهنگ جهان داشتهاند. قبایل سرخپوست این قوم نقش بسیار پررنگی در دستاوردهای هنری، معماری، ستاره شناسی و ریاضی حوزه آمریکای شمالی و مرکزی داشتند. اختراع زبان مایایی و خط هیروگلیفی از آن جمله بشمار میروند.
آنهایی که به مکزیک سفر کرده‌اند برای توصیف این کشور از دو جمله استفاده میکنند: مردم بسیار مهربان و غذاهای بسیار خوشمزه. آب و هوای آن ترکیبی از آب و هوای خشک در ارتفاعات داخلی و مرطوب در رشته کوههای جنوبی است. معروفترین و شناخته شدهترین شهر این کشور برای ایرانیان همان پایتخت یا مکزیکوسیتی است اما میدانستید که پرجمعیتترین شهر جهان هم هست؟!!! این شهر علاوه بر جمعیت ۱۸ میلیونی خود یکی از فرهنگیترین و نماینده مهی برای برخی از باستانیترین تمدنهای جهان هم محسوب میشود. شهرهای مهم دیگر مکزیک عبارتند از: آکاپولکو، موریلیا ،گودالاخالار، مونتری، تیخوانا، اکاتپک، پوئبلا، مریدا، سیودادخوارس، و… که عمده شهرت خود را یا مدیون ظرفیتهای اقتصادی و بازرگانی هستند یا جاذبههای فرهنگی و تاریخی.
مکزیک جزو ۱۰ کشور برتر در حوزه گردشگری و گردشگرپذیر جهان است و سالانه میلیونها نفر از آن بازدید میکنند. در پایتخت فقط ۱۵۰۰اثر تاریخی ، صدها موزه و منطقه باستانی وجود دارد. شهر گودالاخالار را پایتخت فرهنگی کشور میدانند که در عین حال زادگاه موسیقی “ال ماریاچی” هم هست. این موسیقی توسط گروههای نوازنده سنتی که عموما فقط از یک ساز گیتار یا ویولن استفاده میکردند، نواخته میشد اما امروزه ماریاچیهای مدرن با سازهای بیشتر در جشنها و عروسیها کولاک میکنند!!! دوری از یار و دیار هم مضمون بیشتر آهنگهای ال ماریاچی است. داشتن مراکز متعدد تفریحات شبانه هم مزیت دیگر شهرهای مکزیک برای گردشگران خوشگذران است. شهر آکاپولکو به ویژه در زمستان پذیرای گردشگران زیادی است که به جای روزها، شبها تفریح میکنند!!! ساختمانها و بناهای مکزیک هم خود یک جاذبه گردشگری مهم هستند مثل ساختمانهای صورتی در شهر موریلیا که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده و بناهای رنگارنگ پوئبلا که با رنگهای متضاد و درخشان خود چشم توریستها را خیره میکنند و ساختمانهای زیبای باروک در گواناخواتو که گردشگران را شیفته میکنند.
در کنار اسامی فوق، بعضی از شهرها شهرت خود را مدیون دست طبیعت هستند . باز هم از پوئبلا یاد میکنیم که به دلیل قرار گرفتن بین چهار کوه آتشفشان برای گردشگران شهری بسیار جذاب است. در واقع تنها شهر این جهان پهناور است که چهار غول آتشفشانی احاطه‌اش کرده‌اند!!! پوئبلا را هم در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. اما غیر از کوه و آتشفشان ، سیودادخوارس از شهرهای مهم مکزیک شهرت خود را مدیون رودخانه ریوگرانده است که این شهر مرزی با آمریکا را در برگرفته است. مکزیک علاوه بر شهرهای فوقالعاده که جزو جاذبههای شاخص آن محسوب میشوند، طبیعت خود را هم به دوستداران طبیعت گردی عرضه میکند و در عین حال برای مشتاقان تاریخ و تمدن و فرهنگ کهن جهان نیز جلوههای خاص و منحصربفردی دارد.
مکزیک پس از جام جهانی
از سال ۱۹۶۶ و زمان برگزاری هشتمین دوره جام جهانی، مکزیک تلاش خود را برای میزبانی جام بعدی آغاز کرد. تا این زمان دیگر مزایای اقتصادی و فرهنگی میزبانی جام برای اکثر کشورها مشخص شده بود.
سالی که مسابقات جام جهانی در مکزیک برگزار شد با یک امتیاز بزرگ برای کشور برگزارکننده همراه بود و آن حضور تمام قد و پرقدرت شبکههای تلویزیونی برای پخش جهانی مسابقات در سراسر جهان بود. تلویزیون این رسانه جذاب که به کمک صدا و تصویر و رنگ و موسیقی و حرکت برای اکثر مخاطبین گزینه اول رسانهایی است، هیجان و شور مسابقات را به خانههای مردم در گوشه و کنار جهان برد وهمگی شاهد ریزش اشکهای بلورین بر گونههای سیاه “پله” بودند!!!. در این دوره مکزیک با ساخت ورزشگاههای جدید از جمله “آزتک” و نوسازی استودیومهای قدیمی نشان داد که از مزایای این فرصت استثنایی آگاه است. در واقع تلویزیون ظرفیتهای مدرن این کشور و جاذبههای گردشگری آن را هم به تماشاگران در سراسر جهان عرضه کرد و شوق سفر به این کشور را در دل سفردوستان بیش از گذشته بوجود آورد.
بر اساس دیدگاه کارشناسان، اجرای رویدادهای جهانی نه تنها به بازگشت هزینههای پرداخت شده درکشورهای محل برگزاری خود منجر میشوند بلکه مزایا و منافع حاصل از آنها برای مدتهای مدید ادامه دارد و سود سرشاری عاید کشورها میکند. در سال ۱۹۷۰ آنچه در مکزیک برای برگزاری هرچه بهتر جام جهانی در گرمای کم سابقه این کشور هزینه شد به صورت افزایش تولید ناخالص داخلی، بهبود وضعیت اقتصادی، گردش سریع و رو به رشد چرخه اقتصاد و… در نهایت گسترش حوزه بسیار مفید گردشگری جبران شد و این سرنوشت تمام کشورهایی است که با جهان و فرصتهای موجود در آن هوشمندانه روبرو میشوند.
